Napisała zaledwie ok. 350 wierszy, ale to wystarczyło, by w 1996 roku otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Wisława Szymborska, bo o niej mowa, została uhonorowana tym najbardziej prestiżowym wyróżnieniem w świecie literatury za „poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. W ciągu życia wydała 13 tomików swoich utworów, pośmiertnie ukazały się jeszcze dwa „Wystarczy” oraz „Czarna piosenka”. Jej utwory zostały przetłumaczone na ponad 40 języków. Angielski przekład Stanisława Barańczaka i Clare Cavanagh rozszedł się w Stanach Zjednoczonych w nakładzie 120 tys. egzemplarzy. W poezji polskiej noblistki odnajdziemy emocjonalną dyskrecję, pobłażliwą ironię, intelektualny dystans wobec życiowych dramatów, a także współczującą solidarność z ludzkimi ułomnościami. Wybitna polska poetka realizowała się w krótkich formach, w których dominowała liryka osobista i refleksyjna. Przystępna, a zarazem głęboka poezja Szymborskiej wciąż skłania czytelników do refleksji o sytuacji egzystencjalnej człowieka w świecie oraz jego stosunku do historii. Senat RP ustanowił rok 2023 Rokiem Wisławy Szymborskiej z okazji 100-lecia urodzin tej zasłużonej pisarki.